Naast een walvis varen! Ik droomde er al vele jaren van. Een vurige wens die voortdurend in mijn achterhoofd aanwezig was. En opeens kwam daar, weliswaar niet voorzien, die kans. En die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Ik kwam in de gelegenheid zelf een reis te organiseren naar Alaska. Mijn hart ging gelijk sneller kloppen van opwinding: zal op deze reis mijn wens eindelijk in vervulling gaan? Ik neem je graag mee op dit voor mij indrukwekkende avontuur: Wildlife Alaska ‘van kolibri tot bultrug!
Een goede voorbereiding is goud waard
Het voorbereiden van de reis vergt het nodige en kent vele uitdagingen.
Het begint met het plannen van een datum en het opstellen van een reisschema.
Samen met Marius Vonk en Rien Muller bereiden we ons voor op deze reis.
Het bestellen van voedsel bleek al snel één van de eerste uitdagingen.
Waar bestellen we het? Hoe krijgen we het op de plaats van bestemming?
Bestellen we in Nederland en sturen we het vervolgens op of bestellen we toch in Amerika en laten we het bezorgen bij het verhuurbedrijf?
Druk met deze uitdaging, gelijk ook het moment waarop je je realiseert dat zo’n avontuur vele vragen, antwoorden en beslissingen kent. Uiteindelijk hebben we het voedsel besteld in Amerika. Eerlijk gezegd vond ik het zorgen voor goede voeding op de plaats van bestemming een spannend onderdeel van de voorbereiding. Stel je voor: zonder voedsel veertien dagen de ongerepte en wilde natuur in. Klinkt als een zeer grote uitdaging op zich. We zijn per slot van rekening geen Bear Grill die zich gewapend met een tandenstoker veertien dagen kan redden in Alaska. Ik besefte me ineens dat in het Glacier Bay National Park buiten Gustavus geen enkele winkel meer is. Sterker nog; er is geen bewoonde wereld meer. Hier ben je aangewezen op jezelf en op de mensen met wie je samen de reis maakt. De twijfel sloeg toe: hebben we wel genoeg voorraad?
En naarmate de datum dichterbij kwam namen niet alleen de vragen maar ook de spanning nam toe. Vele gedachten in onze hoofden. Hoe zou het gaan op onze reis in de wildernis? Gaan we beren tegenkomen? En als we beren tegenkomen, hoe verloopt het contact met deze dieren? Hebben we genoeg voedsel? Wat gaat het weer ons brengen? Zoveel vragen.
Al mijn aandacht ging uit naar deze reis, deze droom!
Alaska: here we come!
Na maanden van voorbereiden, is daar eindelijk het moment van vertrek: 18 juni 2015.
Op Schiphol ontmoet ik Rien en samen maken we de reis via Londen naar Seattle. In Seattle wachten we op Marius. Marius is van Brussel via Atlanta gevlogen. Het is spannend. De vlucht van Marius heeft vertraging en op de borden zien we dat hij maar 10 minuten de tijd heeft om over te stappen. Hij treft het. Het is gelukkig maar 50 meter naar de volgende instapplaats.
In Seattle wachten Rien en ik Marius op bij de gate. Hij heeft zichtbaar stress van de reis. We geven hem een teken dat het allemaal in orde komt. Marius kan ontspannen.
Mooi gevoel als we ons realiseren dat we compleet zijn! Het avontuur kan nu echt beginnen.
De vlucht naar Juneau, de hoofdstad van Alaska verloopt voorspoedig en met een taxi rijden we naar het hotel. We drinken wat op de start van onze reis en zijn vol verwachting over wat komen gaat. Maar inmiddels is het ook tijd voor de nodig rust na een lange reis. Na een dag acclimatiseren in Juneau zijn we de volgend ochtend al vroeg op pad om ons naar de veerboot te begeven. De veerboot brengt ons naar Gustavus.
Tijdens het ontbijt op de boot kijken we ingespannen naar buiten om onze eerste walvis te spotten. We willen absoluut niets missen van de overweldigende natuur om ons heen.
Ons op dat moment nog niet realiserend dat we gedurende deze reis zouden gaan ‘struikelen’ over de walvissen.
Eenmaal in Gustavus staat de taxi die ons naar de camping bij Bartlett Cove zal brengen al op ons te wachten. Onderweg stoppen we nog om bearspray en brandstof voor onze branders te kopen!
Bearcountry
Direct na aankomst op de camping zetten we onze tent op in een schitterend stukje bos vlak langs het water. Het is ons meteen duidelijk dat we in “bearcountry” zijn.
We zien een hokje, bedoeld voor ons voedsel. We slaan het eten hier op, veilig opgeborgen voor de beren!
De volgende activiteit is het bijwonen van een verplichte briefing. Deze briefing wordt verzorgd door rangers. De rangers geven ons informatie over hoe te gedragen in bearcountry. Goed dat deze informatie er is, ik voel me gerustgesteld! Want als je weet hoe je je moet gedragen in het contact met een beer dan is er doorgaans weinig aan de hand. Daar vertrouw ik op!
Eerste ontmoeting met walvissen
We hebben nog een dag om te acclimatiseren rondom de camping en genieten volop. De avond valt en de zon komt weer op. In de ochtend zijn we druk met het beladen van de kajaks en het vullen van onze bearproof canisters met het gevriesdroogde voedsel. Gelukkig past onze uitrusting en al het voedsel gemakkelijk in de kajak. En dan wordt het middag. Klaar voor vertrek. Wauw! Het is even wennen aan deze kajaks. Ze zijn voorzien van een roer en ze zijn een stuk hoger zijn dan we gewend zijn.
Al tijdens onze korte en verkennende tocht in Bartlett Cove spotten we de eerste walvissen. Speachless! Ze komen voor ons gevoel wel heel dichtbij. We zien enorme ruggen, optisch lijken ze breder dan een vrachtwagen. We zijn onder de indruk, maar ervaren ook de uitdaging van dit avontuur. We vragen ons af: ‘Zouden ze ons in de gaten hebben?’ ‘En hoe gaan ze reageren als ze ons in de gaten hebben?’ De rangers hebben ons verteld om met de peddel op de kajak te tikken. Door te tikken maak je jouw aanwezigheid kenbaar. Al snel leren we dat dit juist de walvissen aantrekt. Ze lijken nieuwsgierig. We zien ze draaien en naar ons toe bewegen. Erg spannend! Nieuwe vragen en gedachten schieten door onze hoofden: ‘Zien ze ons wel?’, ‘Komen ze niet precies onder onze kajaks naar boven?’ Het is bijzonder om te ervaren dat ze zich bewust lijken van onze positie. Telkens duiken ze voor ons op. Dit is waar ik hiervoor ben, mijn wens, mijn droom. Ik voel de adrenaline. Wat is het indrukwekkend om die grote ruggen voor je te zien opduiken.
Oog in oog
We vervolgen de route. Varend richting de Beardslees, een groep eilandjes ten noorden van Bartlett Cove, zijn we wat vroeg. Dit maakt dat we genoodzaakt zijn te wachten op hoog water voordat we onze weg kunnen vervolgen. Wachtend aan de kant duikt de volgende verrassing op.
Op 200 meter afstand komt een beer in alle rust uit het bos gesjokt. We zijn verrast, hadden niet zo snel verwacht een beer te zien. Direct worden we bewust dat we in bearcountry zijn, de briefing heeft zijn werk gedaan.
Oplettendheid is geboden, met de bearspray paraat zodra je aan land gaat. We zijn ons zeer bewust van dit indrukwekkend dier. En de beer, die kijkt niet op of om als hij te water gaat, naar de overkant zwemt en zijn weg vervolgt. Mooi schouwspel!
Nadat het water voldoende is gestegen om verder te kunnen varen, vervolgen wij ook onze weg. Zagen we bij de aankomst met de veerboot in Gustavus onze eerste zeeotter die we meteen vastlegde op de gevoelige plaat, hier in de beardslees leven er grote groepen zeeotters. Het is werkelijk genieten van deze beweeglijke diertjes die met hun jong op de buik de rugslag lijken te beoefenen. Ze kijken ons nieuwsgierig aan en duiken soepel onder water zodra we te dichtbij komen. Het is een onvoorstelbaar gevoel zo midden in deze wilde natuur met deze vrolijk ogende otters. Het lijkt wel alsof ze ons zien als onderdeel van de omgeving waarin zij leven. Ik geniet maar ergens voel ik me op de een of andere manier ook een indringer in deze schitterende en ongerepte wildernis.
We realiseren ons hoe machtig en prachtig deze wildernis tijdens onze trektocht is.
Wildlife Alaska: ‘van kolibri tot walvis’
Het indrukwekkende landschap laat sporen zien, uitgesleten enorme ijsmassa’s.
Het is onvoorstelbaar welke krachten hier door de jaren heen aan het werk zijn geweest. We genieten elke dag van de hoeveelheid aan wildlife die we onderweg te zien krijgen.
De diversiteit is enorm. Vaak horen en zien we de walvissen springen. Wat steevast volgt is het geluid van een ‘doffe explosie’ wanneer de walvis met een enorme smak op het water terecht komt. Eenmaal uit het water draait de walvis in de lucht zodat hij op zijn rug terecht komt. En vaak zien we dan ook de enorme meterslange vinnen boven het water uitsteken. Het lijkt wel of ze er ons gedag mee zwaaien. Probeer het je voor te stellen: een 15 tot 20 ton wegend levend wezen dat uit het water springt. Ik kan er maar een woord voor gebruiken: ‘ indrukwekkend!’.
Ook zien we vaak bruinvissen, zeehonden, zeeleeuwen, zeeotters, bold eagles en zelfs kolibri’s. Heel bijzonder is de Yellow Warbler (Moeraszanger) die aan komt vliegen en rustig in een kuiltje in de grond gaat zitten om vervolgens zijn kop tussen zijn veren te steken en in alle rust een uiltje gaat zitten knappen. Verbaasd zijn we dat dit kleine tere vogeltje helemaal geen angst lijkt te kennen voor ons. Om de vijf minuten worden we getrakteerd op nieuw wildlife. Wat zal dat eenmaal thuis weer wennen zijn.
We zien springende zalmen en alsof de show nooit gaat eindigen in deze omgeving zijn we ooggetuigen van een bold eagle die met zijn klauwen een vis uit het water grijpt.
Ik kijk Marius aan en vol verbazing zeg ik tegen hem: “Dit geloof je toch niet? Net als op tv! Alleen is het hier live, we zitten er midden in!”.
Uiteraard zoveel mooier om er onderdeel van te zijn.
Routine
Het verblijf en kamperen verloopt voorspoedig en al snel wordt het een routine om elke avond de kajak uit te pakken, de tent op te zetten, te koken, te eten, immens te genieten, en te slapen. Het blijft wennen om de bearproof canisters met het voedsel minstens 100 meter van de tent te zetten. In Nederland laat je voedsel in de kajak maar hier is het noodzakelijk om het ver van je tent weg te zetten. Het koken doen we in het intertijde gebied om zo geursporen te vermijden die beren zouden kunnen aantrekken.
In de ochtend vindt de omgekeerde routine plaats. Eerst eten en de tent opbreken om vervolgens de tocht te vervolgen. Het getijdewater geeft ons vaak een duwtje in de goede richting en we leggen dan ook vele kilometers af terwijl we aan het genieten zijn van de schitterende ongerepte natuur.
Het weer is ons gunstig gezind tijdens onze reis, de meeste dagen zeer mooi en slechts twee regenachtige dagen.
Afscheidscadeau
En dan zitten onze dagen middenin het wildlife van Alaska er op. Wanneer we Bartlett Cove weer invaren zien we vier bultruggen naast elkaar zwemmen.
Rug aan rug duiken ze weer onder. Uit voorzorg tikken we weer met de peddel tegen de kajak. En ook dit keer komen ze onze richting op en duiken ze aan onze andere kant met zijn vieren tegelijk weer op. Het moment waarop we heel stil worden en beseffen dat dit een mooi afscheidscadeau is! Een schitterende tocht door de indrukwekkende natuur in dit mooie park.
Na terugkomst in Bartlett Cove zetten we onze tent weer op en kunnen we genieten van een warme douche en een heerlijke verse hap eten na twaalf dagen op gevriesdroogd voedsel te hebben geleefd. Maar er is ook al gemis, het gemis van het allesomvattende gevoel midden in de natuur te zijn en te leven.
Terug naar huis
Op de terugreis vliegen we met een klein vliegtuigje van Gustavus naar Juneau.
Bij het kantoor van de vliegmaatschappij gaat het er gemoedelijk aan toe. Als we in het vliegtuigje zitten stijgt de spanning. De deur sluit wel maar er is ook een grote kier zichtbaar. Na de pré-flight check geeft de piloot gas en rollen we naar de startbaan.
Er volgt nog een dot gas en we beginnen te versnellen. Even later hangen we in de lucht. Vanuit de lucht nog een laatste weemoedige blik op het gebied waar we hebben gevaren. Ik denk terug aan de prachtige tocht die we hebben gemaakt. Een bijzondere ervaring rijker. Maar ik ben ook alert. Het blijft avontuurlijk om over het water en tussen de bergen door te vliegen naar Juneau. De turbulentie in de buurt van de bergen doet het vliegtuigje schokken. Ik zie iemand wit om de neus worden. Gelukkig is het slechts van korte duur. Wat volgt is een prachtige zicht op de bergen en Juneau. In Juneau de laatste overnachting om de volgende dag terug te vliegen naar Nederland.
Mijn droom kwam uit!
Wat blijft zijn de mooie plaatjes en herinneringen aan deze bijzondere tocht in het prachtige “Glacier Bay National Park” in Alaska. Mijn wens is vervuld, mijn droom kwam uit! En eigenlijk kijk ik al weer uit naar het moment om terug te keren naar dit stuk ongerepte wildernis.
Dank aan
Graag bedank ik Sien van Meurs en Axel Schoevers voor de ondersteuning die ik van ze kreeg. Zij hielpen mij om deze reis samen met Marius en Rien te maken.
Marius en Rien, dank voor jullie gezelschap, ons avontuur koester ik voor altijd!
Ook dank aan Ton en Martine de Hulster die het bestellen van het voedsel voor hun rekening hebben genomen. En last but not least, dank aan Vincent de Moor. Hij voorzag ons tijdens de tocht van het weerbericht op onze satelliettelefoon.
Wil jij reageren op mijn verhaal of ook je reisdroom waarmaken, neem gerust contact met mij op!
Govert Plugge.
g.plugge@kpnmail.nl